Waarom is Australie beter dan Nederland?

Voordat iedereen schrikt en denkt dat ik nooit meer terug kom zal ik de conclusie vast verklappen. Australie is (voor mij) niet beter dan Nederland, dus ik kom gewoon weer naar huis.

Maar waarom dan deze titel?
Iedereen vraagt zich altijd af of het leven ergens anders beter is. Dat lijkt natuurlijk wel vaak zo op een afstandje. En het komt vaak genoeg voor dat iemand ergens anders gelukkiger is dan waar ze vandaan komen. Maar hoe komt het dat ik hier dan niet op mijn plek zit? Ik vertel toch alleen maar fantastische verhalen? In deze blog zal ik Nederland en Australie eens tegenover elkaar zetten. Eens zien hoe de wedstrijd gewonnen wordt!

Er zijn wel degelijk factoren die Australie een beter land maken dan Nederland. De simpelste factor is het weer. Over het algemeen is het hier goed te doen. Al zijn zomers bloedheet, en de winters regenachtig en koud. In Sydney wel te verstaan. Cairns is bijvoorbeeld altijd warm.
Het is dus eigenlijk helemaal niet zo heel anders dan Nederland, al zijn de extremen wat anders. Het is wel een prettige illusie die iedereen heeft als je naar Australie gaat: de zon schijnt hier altijd. Nou niet dus.
Dat neemt niet weg dat als het hier mooi weer is, het ook echt mooi weer is. De stranden zijn hier prachtig en het water hemels blauw. Dat zouden ze wel in Nederland mogen implementeren.

Het weer is natuurlijk het makkelijkste om te vergelijken. Maar hoe is het verder met 'Down Under'?
Als reiziger is het een fantastisch land. Het heeft alles. Mooie stranden, tropische wouden, grote steden en heel veel andere reizigers. Dat laatste is het leukste. Je ontmoet zoveel leuke nieuwe mensen van over de hele wereld dat je beseft dat je overal vrienden kunt maken (sociale vaardigheden heb je natuurlijk wel nodig).

In Nederland heb je dit totaal niet. Maar dat is misschien ook wel omdat ik daar over het algemeen geen reiziger ben. Moet ik maar eens proberen. Mezelf voordoen als een Amerikaanse toerist ofzo.
Nu is het grootste verschil natuurlijk dat je hier ook echt kunt reizen. Van de ene 'grote' stad naar de ander duurt minstens 10 uur. In Nederland kost dat je een half uur, vrij suf als je er over nadenkt. Wel makkelijker om het hele land in korte tijd te zien.

Australie is zodanig groot dat er meer plekken zijn waar niemand is dan plekken waar wel iemand is. We weten allemaal dat dat in Nederland het tegenovergestelde is. Lekker hutjemutje op elkaar.

Voor degenen die het bijhouden. Het is nu dus 2-0 voor Australie. Kijken of we daar verandering in kunnen brengen.

De mensen misschien? Prefereer ik Australiers of Nederlanders?
Het antwoord is Nederlanders. Ik hoor mensen al zeggen: "Maar waarom dan? Australiers zijn toch de meest relaxte mensen ter wereld?" Ja en nee. Ja omdat Australiers inderdaad relaxed zijn (misschien iets te), maar wat is een echte Australier? Die bestaat nauwelijks. De Crocodile Dundee types zijn er wel, maar heel beperkt en zeker niet in de steden. In de steden tref je vooral veel Engelsen en Aziaten die heri gesetteld zijn. Daarnaast natuurlijk de reizigers die wel heel leuk zijn (hoewel er wel veel Duits om je oren vliegt).

En eerlijk gezegd zijn de 'echte' Australiers die ik heb ontmoet vooral luie donders die alles wel prima vinden. Hele aardige mensen daar niet van, maar ik dacht dat ik soms motivatie problemen had... Om 10 uur sochtends je eerste biertje in de kroeg bestellen is helemaal niet raar als je een dagje vrij bent. Ook is het heel normaal om als Australier te zeggen dat je smiddags terugbelt en dat dan 3 dagen doet (omdat ik al 3 keer gebeld heb).

Doe mij maar een nuchtere hollander die een dag hard werkt, savonds zijn vrienden (op tijd) in de kroeg ziet en meteen even regelt dat de afspraak die pas over een maand gepland staat ook echt even gepland staat. Lekker to the point, geen gezeik en doorgaan met die handel.

Zo. Nu staat het 2-1. Maar hoe wint Nederland deze wedstrijd voor mij?

Dat blijkt eigenlijk niet zo heel moeilijk. Ten eerste is er teveel 'thuis' dat ik niet zomaar achter kan laten. Mijn saxofoon, piano, basgitaar, laptop en mijn eigen bed. Dat zijn toch wel de belangrijkste dingen.

Ohnee wacht... Familie en vrienden! Ik wist wel dat er ook iets immaterieels was.

2-2! De gelijkmaker.

Maar wat is dan de laatste factor die Nederland de overwinning bezorgd?

Daar heb ik lang mee geworsteld, maar het komt er op neer dat ik hier niet gelukkig oud zou kunnen worden. Zelfs als ik de liefde van mijn leven zou tegengekomen.
Ik zou teveel moeten veranderen als persoon om hier echt gelukkig te zijn. Weinig mensen snappen mijn droge humor (op een paar engelsen na), en daar ga ik nooit van mijn leven vanaf komen. Daarnaast ben ik vloeiend genoeg in mijn Engels, maar ik mis toch het grove Nederlandse taaltje. De steden zijn me hier te groot (ben geen stadsmens) en de outback is me te wild en verlaten (dodelijke dieren en kangaroes buiten beschouwing gelaten).

Persoonlijk wil ik toch wel wat nuttigs doen met mijn leven en de vaardigheden die ik heb. Maar ik denk niet dat ze hier tot hun recht komen. Je moet hier of een harde zakenman zijn van 'overseas' om carriere te maken of een simpele bouwvakker zodat het allemaal niet zo veel uitmaakt. En dan neem ik nog even niet mee dat het verrekte moeilijk is om hier permanent te mogen blijven.

2-3! Nederland sleept de overwining binnen! Gelukkig maar, het zou toch een heel ander verhaal zijn als ik hier nooit meer weg zou willen.

Maar ik wil Australie natuurlijk niet als de grote verliezer achterlaten. Tot nu toe heb ik hier de tijd van mijn leven gehad. Ontzettend veel gezien en meegemaakt. Ik zou zonder twijfel nog eens terug gaan, maar dan voor een vakantie van een paar weken. Volledig genieten van al het moois dat hier te beleven is.

Dat was dat. Nu weet ik tenminste weer wat ik graag zou willen doen de komende jaren. Ik kijk er naar uit weer naar huis te gaan en mijn ervaringen te delen.

Ik hoop dat iedereen een avontuur als de mijne meemaakt in zijn leven. Het doet een mens goed te weten wat hij/zij wil.

Ik ben bijna weer thuis!Tot snel allemaal!

Werken is ook een avontuur

De tijd vliegt voorbij! En eerlijk gezegd heb ik niet zo heel veel spannends om over te bloggen. Maar ik probeer er weer een mooi verhaal van te maken!

Ik was aangekomen in Cairns, kreeg een telefoontje voor werk in Brisbane maar ben in Cairns gebleven. Het bleek namelijk geen garantie dat ik het baantje in Brisbane ook daadwerkelijk zou krijgen. Gelukkig had ik een paar dagen later een baantje gevonden in Cairns.

Wat was dit baantje dan? Ik zal het proberen uit te leggen.

Het werk was dat ik in Cairns (wat groter blijkt te zijn dan ik dacht) in allerlei woonwijken van deur tot deur ging om mensen aan het studeren te krijgen. Nu denk je natuurlijk: Maar Job, je kan zelf niet eens fatsoenlijk studeren! Hoe krijg je Australiers dan aan het studeren?

Nou dat bleek makkelijker dan verwacht. Je klopt aan, je vertelt mensen dat de overheid de kosten van de studie voorschiet en dat ze een laptop krijgen. Dan vullen ze een stapel formulieren in (daar later meer over) en zo verdiende ik $100 per persoon extra bovenop mijn standaard loon van $400. Al met al een prima baantje, veel buiten lopen in de hitte maar mijn loon kon aardig oplopen.

Een hele belangrijke les die ik van dit baantje heb geleerd is het volgende: het is echt ontzettend belangrijk om fatsoenlijke educatie te krijgen. Zoals ik al zei moesten mensen een stapel formulieren invullen. Een onderdeel in de stapel formulieren was een numiereke een taalvaardigheidstest.

Persoonlijk vond ik het nogal genant dat de gemiddelde Australier/Aboriginal de volgende som niet kon uitrekenen: 6+3-4+8. (Mocht je er niet uitkomen, het antwoord is 13)

Dan blijkt vervolgens dat mijn engelse gramatica 3x beter is dan dat van mijn baas (nu slikken australiers veel letters in en plakken ze overal s'en achter, maar toch).
Oftewel, mijn engels is beter dan dat van Australiers...
Deze realisatie heeft me wel weer enthousiast gemaakt om zelf weer hard te gaan studeren in September.

Dit baantje is helaas na 2 weken op zijn eind gekomen. De baas had namelijk de leuke mededeling dat mijn basis van $400 naar $200 zou gaan. Daar kan ik nauwelijks van leven, dus ik ben er mee gestopt.

Het goede nieuws is dat ik heel snel een nieuw baantje heb gevonden! Ik werk nu voor een reisbureau in Cairns. Ik mag nu aan backpackers gaan vertellen hoe fantastisch reizen langs de ooostkust van Autralie is en daar verdien ik dan mijn geld mee! Morgen heb ik mijn 2e trainingsdag en volgende week ga ik dan echt aan het werken.

Dat was tot zover mijn werkleven.

Dan mijn sociale leven. Ik zit nu al een lange tijd in hetzelfde hostel. Het bevalt me wel.
Het voordeel hiervan is dat al het personeel me herkent en dat is wel gezellig. Wat ook leuk blijft is dat ik elke week weer nieuwe mensen ontmoet. Tegelijkertijd betekent dat dat ik elke week weer nieuwe mensen moet ontmoeten...
Nu zijn er meer mensen die al langer hier zijn of blijven, dat geeft iets meer het gevoel van 'echte' vrienden.

Claire is ook weer in Cairns nadat ze een weekje naar Sydney was om bij haar ouders te zijn. Toch wel prettig om een bekend gezicht in de buurt te hebben waarmee je lekker slap Nederlands kunt lullen.

Verder beleef ik niet zo heel veel. Er valt niet zo heel veel meer te doen in Cairns dan naar de Lagoon gaan en stappen in 1 van de 3 clubs die Cairns ter beschikking heeft. Deze plekken ken ik nu dan ook op mijn duimpje.

En nu nog even een update van wat mijn toekomstige plannen zijn.

Ik blijf nog zon 2 maanden in Cairns werken. Wil vervolgens naar Melbourne gaan om de Great Ocean Road af te rezien naar Adelaide. Vervolgens door te gaan naar Perth, en dan misschien nog een uitstap naar Bali/Thailand op de terugweg naar huis eind Juli.

En een kleine geruststelling. Ik ben niet zodanig verliefd op Australie geworden dat ik hier wil blijven. Ik denk dat ik met alle liefde weer naar huis ga eind Juli.

Zo dat was weer even een goed verhaal. Wanneer stuurt iemand mij een keer een verhaal?

Bootje varen, snorkelen en werkloosheid

Daar ben ik weer! Het blijkt moeilijk te zijn om een fatsoenlijke computer te vinden, vooral een waar je ook foto's kan uploaden (nog steeds niet gevonden...)

Ik was gebleven in Airlie Beach. Vanuit hier ging ik mijn Whitsundays trip doen. Deze trip hield in dat ik 2 dagen op een boot zou zijn en langs allerlei fantastische bestemmingen zou varen.

Maandagochtend 9 maart. Ik moet uit checken bij mijn hostel om vervolgens nog 4 uur te wachten voordat mijn trip gaat beginnen. Gelukkig was ik niet de enige en er was zelfs een meisje dat op dezelfde boot als ik zat, dat maakte het wachten iets aangenamer.

Na het wachten, bier inslaan (je moest je eigen drank meenemen) en het ongemakkelijk tussen wildvreemde mensen zitten stapten we dan met 32 man de boot op. Ik had een gigantisch zeiljacht verwacht, maar het was precies groot genoeg zodat iedereen een zitplek op het dek had en een slaapplek onder het dek.

De groep moest even op gang komen voordat het echt gezellig werd. Het lag in ieder geval niet aan de Crew van boot. Superleuke mensen die het fantastisch vinden om te varen, duiken, snorkelen en lol te maken.

Het grootste gedeelte van de groep waren Duitsers (zoals 3/4 van alle backpackers). Dat was op zich niet zo erg, vooral omdat ik gewoon Engels terug praat. Er waren ook 2 Nederlandse meiden aan boord, een groepje Zweedse meisjes en 1 Engelse gozer. Een hoop variatie en snel een hoop nieuwe vrienden dus.

Maargoed nu de daadwerkelijke trip. Die was echt fantastisch! De eerste dag hebben we eigenlijk alleen maar naar een plek gevaren om voor anker te gaan en daar een beetje te zwemmen. Niet zo heel speciaal verder maar een goede gelegenheid om iedereen een beetje te leren kennen. Het eten op de boot was erg goed! Visje uit de oven en lekkere groente. En dat op een boot, niet verkeerd.

Savonds werd het met een paar biertjes nog wat gezelliger en werden we verrast door wat wildlife. Eerst vissen die vliegende vissen achterna zaten en vervolgens een paar dolfijnen die rond de boot bleven zwemmen. Topdag!

De volgende ochtend werden we om half 7 met een hoop kabaal wakker gemaakt (de motor startte en het anker werd omhoog gehaald) en terwijl we ontbeten zetten we onze koers voort naar Whitehaven Beach.
Whitehaven Beach is nummer 4 op de wereldlanglijst van mooiste stranden, dus dat beloofde wat!

Na een flink stuk varen en een wandeling door een stukje Jungle was daar dan Whitehaven Beach. Wow wat ontzettend mooi! Het fijnste witte zand dat ik ooit had gezien en helderblauw water. (Nu baal ik dat ik geen foto's kan uploaden...)

We bleven een paar uurtjes op Whitehaven Beach zodat we zelf lekker konden zwemmen, zonnen of wat je ook wilde doen. Ik ging op zoek naar haaien.

En ik heb ze zowaar gevonden! 2 reefsharks gezien, een hele hoop witte visjes en een stuk of 10 stingrays (pijlstaartroggen). Ik leef nog, dus niks aan de hand.

Na Whitehaven Beach gingen we op weg naar onze eerste snorkel/duik locatie. Ik weet even de naam van de plek niet meer, maar het was hier ontzettend gaaf. Het was er niet diep (3 tot 4 meter) dus ik kon de bodem al snorkelend bereiken. Dit is wel door iemand vastgelegd met een waterdichte camera.

Er waren daar zo ontzettend veel vissen, zeker toen onze bootcrew ze wat te eten gaven. Ik moest de vissen bijna wegslaan zoveel zwommen er om me heen. Na een tijdje goed zoeken vond ik ook een Nemo (clownsvis)! Maar het hoogtepunt daar was het tegenkomen van een schildpad. Ik heb geprobeerd met hem mee te zwemmen, maar als ik te dichtbij kwam schoot hij een paar meter verder.

Terwijl er werd gesnorkeld werd de duiplank uitgeschoven en de glijbaan van de boot opgeblazen. Ja je leest het goed, de GLIJBAAN!! Oftewel, als je het snorkelen zat was klom je de boot op en gleed je zo snel mogelijk naar beneden. Het is zo makkelijk om iedereen zich als kind te laten gedragen...

Na het snorkelen, duiken, salto's maken en glijden hadden we onze lunch om vervolgens naar de volgende bestemming te varen. De volgende plek waar we voor anker gingen zouden we dan ook overnachten zodat we er de volgende ochtend konden snorkelen.

Weer lekker gegeten, biertjes gedronken, gelachen en veel spelletjes gespeeld. De volgende ochtend meteen weer gesnorkeld. Weer fantastisch mooi en indrukwekkend, wel veel stroming zodat ik een paar keer op het strandje waar we vlakbij waren belandde.

Na de laatste paar duiken gingen we weer op weg naar Airlie Beach. Bijna iedereen viel op dit laatste stuk in slaap. Ik ook, al werd ik regelmatig goed wakker geschud door een plens water doe over de boeg kwam zetten.

Eenmaal terug in Airlie Beach eerst naar het hostel even bijslapen om vervolgens savonds nog op stap te gaan met de hele groep. Dit viel een beetje tegen, aangezien de helft niet kwam opdagen en ik vervolgens alleen met de Nederlandse dames (Nathalie en Carlijn) overbleef. Wel een hele gezellige avond gehad!

De volgende dag vertrok ik richting Cairns, waar ik dan op zoek zou gaan naar werk. Het op zoek gaan is gelukt, al ben ik nog steeds aan het zoeken...

Cairns is verder niet heel spannend. Klein stadje met een soort boulevard, heel gezellig wel. Mijn hostel is goed, is inclusief avondeten en aardige mensen.

Maar er gebeuren ook leuke dingen in Cairns ondanks de werkeloosheid. Met als hoogtepunt de jazzclub die hier is! De eerste avond dat ik daar was vroeg de eigenaar of ik een instrument speelde. Ik natuurlijk volmondig: ja! Ik speel saxofoon. De grootste verrassing was teon hij daarop antwoorde: zin om even mee te jammen?

Hij had daar een altsax liggen en ik werd het podium op geduwd. Ik natuurlijk de sterren van de hemel spelen en het publiek schreeuwde voor meer. Niet helemaal waar (de saxofoon was half kapot), maar ik heb er het beste van gemaakt en had een hoop lol.

Wat ook wel leuk is van Cairns is dat ongeveer iedereen die ik langs de oostkust heb ontmoet hier weer tegenkom. Zo is Claire nu ook in Cairns, heb ik al mijn vrienden van Fraser Island vorige week uitgezwaaid en er komen alleen maar vrienden bij. Een al gezellgheid dus.

Kleine update tussendoor: terwijl ik deze blog schrijf wordt ik gebeld voor een baantje in Brisbane! Dus waarschijnlijk vlieg ik maandag naar Brisbane om te gaan werken.

Ik ben dus nog een paar dagen in Cairns, misschien vind ik nog werk in Cairns dan blijf ik hier. Maar anders ga ik naar Brisbane.

Zo dat was het weer even voor nu. Hopelijk kan ik in de volgende blog uitgebreid vertellen over het werk wat ik tegen die tijd heb gevonden.

Cheers! En tot snel

Zand, cyclonen en nog meer zand

Wauw, de tijd vliegt voorbij. Bijna 3 weken sinds de vorige blog.
Wel leuk dat het thuisfront dan ook vraagt om een nieuw verhaal ;)

Een kleine waarschuwing vooraf: dit wordt een lang verhaal, dus neem even de tijd.

Ok. De vorige keer was ik gebleven in Brisbane. Ik ben daar 4 dagen gebleven en heb ontzettend veel van de stad gezien (vooral veel gelopen, goed spierpijn in mijn kuiten). Van de Botanische tuinen tot de South Bank waar een 'nepstrand' was. Leuke plek waar je lekker suf kunt dobberen in een klein paradijsje.

In Brisbane heb ik ook 1 dag een uitstapje gemaakt naar de Lone Pine Koala Sanctuary. Echt superleuk! Geprobeert met kangaroos op de foto te gaan (maar ze sprongen steeds weg) en een koala geknuffeld. Ik had alleen niet bedacht dat het Valentijnsdag was, dus ik liep tussen allemaal verliefde stelletjes de toerist uit te hangen.

Er valt verder niet zo heel veel over Brisbane te vertellen, je moet er echt een keer heen om een goed beeld te krijgen. Echt een aanrader!
Leuk detail is wel dat ik een aantal bekenden weer tegenkwam in Brisbane. Zo kwam ik Claire weer tegen en ook Danny (ik achtervolg die jongen een beetje, na Brisbane ben ik hem nog 3x tegengekomen...)

Vervolgens ging ik van Brisbane naar Noosa. Wat een leuke plek is dat! Mooi strand, supergezellig hostel (Nomads, mocht je ooit nog eens naar Noosa gaan) en ontzettend veel surfers. Vooral Noosa National Park was mooi, wel veel lopen (alweer). Ik had niet mijn goede schoenen aan, dus een paar goede blaren na mijn trektocht. Wel heel gaaf naar Hells Gate (een uitkijkpunt in Noosa) kunnen lopen. Een beetje een ongemakkeljiik moment toen ik opeens op een naaktstrand bleek te lopen, maar ik was snel genoeg weg om te voorkomen dat ik ook naakt moest.

Helaas was ik maar 2 dagen in Noosa omdat ik naar Rainbow Beach moest. De 21e zou ik namelijk een 3 daagse trip naar Fraser Island maken.

Door een klein foutje van mij moest ik van Noosa naar Rainbow Beach 1 dagje een tussenstop maken in Mooloolaba (niet uit te spreken naam). Verrassend genoeg was dit best wel een leuk plaatsje. Het hostel was een beetje raar, want iedereen die er was zat er al minimaal 3 weken... Maargoed ik bleef maar 1 nacht en vervolgde mijn reis naar Rainbow Beach.

Door het foutje dat ik eerder noemde werd mijn avontuur in Rainbow Beach ook interessant. Ik had me namelijk een dag vergist... Daardoor moest ik de eerste nacht (19 feb) in een ander hostel slapen dan de bedoeling was. Dit werd nog verwarrender toen ik bij de receptie van het hostel (Pippies) kwam. Ik moest namelijk vanaf de receptie eerst nog 10 minuten lopen naar mijn kamer. En natuurlijk was het ongelofelijk rotweer, dus ik door de regen naar mijn kamer strompelen. Mijn kamer bleek best wel relaxed en ik had 2 leuke kamer genoten (2 Duiste meiden Lisa en Anne).
Door de regen hadden we niks te doen, dus keken we maar wat tv (ja die hadden we). Toen we de tv aanzetten werd ineens duidelijk waarom het zo regende. Er bleken 2(!) cyclonen over Australie te razen. van 1 cycloon hadden we geen last, maar de cycloon Marcia (sterkte categorie 5 van de 5...) bleek wel wat problemen te veroorzaken...

De volgende dag (20 feb) werd ik (en alle andere backpackers) verwacht bij het hostel (Frasers on Rainbow) vanwaar ik mijn Fraser Island tour zou gaan doen. Om 2 uur zouden we een safety briefing krijgen over hoe je met een 4WD (four wheel drive)op het strand moest rijden.

Even een korte uitleg over Fraser Island. Fraser Island is het grootste zand eiland ter wereld (ongeveer 120 bij 24 km). Op Fraser Island mag je alleen maar rijden met 4WD auto's. En aangezien je alleen maar op strand en zandweggetjes rijdt is het wel handig om te weten hoe je dan moet rijden.

De safety briefing bleek alleen geen safety briefing. Er werd ons verteld dat de trip werd afgelast! Door de cycloon hadden ze heel Fraser Island afgesloten en konden we dus niet vertrekken. Iedereen natuurlijk teleurgesteld en we wilden weten hoe dat dan opgelost zou worden.

Er werd ons belooft dat we (als het doorging) dan op zondag zouden gaan. Dit betekende dan wel dat iedereen een dag niks zat te doen in Rainbow Beach.

Aangezien ik geen andere keus had deed ik zaterdag de hele dag niks. Het was vooral wachten tot er weer een briefing om 2 uur was die vertelde bij wie je in de groep zou zitten en wat het verdere plan was.
Nu bleek een bijkomend nadeel van de cycloon dat helemaal niemand (echt helemaal niemand) weg kon uit Rainbow Beach. De bussen reden namelijk niet omdat een paar snelwegen waren overstroomd (gek land dat Australie). Dit betekende dat je moest vechten om een slaapplekje in een hostel. De groepen van vrijdag (ook afgelast), zaterdag en zondag zaten allemaal vast. Dit was zon 250 man...

Maargoed, eerst de briefing over of de trip op zondag door zou gaan. Die ging gelukkig door! Iedereen weer een beetje vrolijk. Alleen moesten we nog meer wachten omdat we nu samen met een ander hostel zouden gaan zodat iedereen mee kon. Deze briefing was om half 5...

Eenmaal daar kregen we eerst een of andere stomme video te zien waarin 50x werd herhaald dat je dingo's (een soort wilde honden) niet moest voeren en dat je rustig moet rijden in het zand.

Toen dat eindelijk klaar was kwam er een fantastisch leuke mededeling. Er waren niet genoeg auto's beschikbaar om iedereen mee te krijgen! En natuurlijk iedereen over de zeik.

Ik werd toen benaderd door de hostelmanager of ik het erg zou vinden om op maandag met de tour mee te gaan. Dat vond ik geen probleem, al verwachtte ik er wel wat voor terug. Dat werd gelukkig geregeld. Ik kreeg gratis overnachtingen, gratis eten en $100 als vergoeding. Zomaar geld bespaard!

Lang verhaal kort: ik heb 3 dagen gewacht in Rainbow Beach (waar bijna niks te doen is) voordat ik naar Fraser Island ging.
Wat wel leuk was is dat ik op zondag dan mijn definitieve groep ontmoette. Dit waaren de mensen met wie ik in de auto zat: 3 Zweden (Julia, Dennis en Amelia), 2 Engelsen (Michael en Claire) en een Ierse (ook een Claire). Ontzettend leuke mensen! Totaal waren we met 4 auto's. Dus zon 30 mensen in totaal. Lisa en Anne die ik eerder ontmoet had zaten ook in deze groep. Dit beloofde een paar goede dagen te worden.

Fraser Island

Maandagochtend half 7. Mijn wekker ging. We moesten allemaal voor half 8 uitgecheckt zijn uit het hostel en ons klaar maken voor de trip naar Fraser. Dit betekende zo min mogelijk meenemen en al het eten/drinken uitzoeken (dit was gelukkig bij de trip inbegrepen). Vervolgens onze reisleider Alex ontmoet. Echt een fantastische vent. Op en top Australier en vol met een goede dosis humor.

Rond half 10 reden we weg van het hostel in onze auto's. Het leuke van de auto's is dat iedereen mag rijden die een rijbewijs heeft. Zo mocht ik dus ook rijden! Ik zal alle details van het rijden achterwege laten, maar het is echt fantastisch om op het strand en in het zand te rijden. Het lijkt wel erg op het rijden in de sneeuw, maar dan is het mooi weer.

Ik begin een beetje moe te worden van het typen, dus ik zal alle highlights van Fraser niet al te uitgebreid vertellen.

We begonnen op Fraser met Lake Wabby. Een fantastisch mooi meer naast een grote sandblow (een soort gigantische duin bestaande uit alleen zand). Het leuke van dit meer was dat er van die kleine visjes inzaten die aan je voeten beginnen te knabbelen. Dit resulteerde in een vrouwengil zo nu en dan en een hele hoop ontspanning.

Vervolgens reden we naar het bekende schipwrak van Fraser. Heel bijzonder om te zien. Daarna dor naar ons kamp. Waar we eerst onze tentjes moesten opzetten en vervolgens de hele avond voor onszelf hadden. We moesten wel zelf koken, maar dat was ontzettend gezellig. Ook een uitdaging om met 30 man tegelijk op 8 pitten proberen te koken.

De volgende dag gingen we eerst naar Eli Creek (onder backpackers bekend als Hangover Creek). Een fantastisch mooi beekje waarin je met de stroming mee kunt dobberen om dat vervolgens nog 15x te doen. Ook was dit een perfecte plek om je waterflesje bij te vullen. Weinig water smaakt zo goed als daar!

Daarna naar de Champagne Pools. Hier zwommen we in de ontzettend zoute zee tussen grote rotsen. Klein ongelukje waardoor ik mijn teen openhaalde aan een schelp, maar het viel gelukkig mee.

De laatste highlight van deze dag was Indian Head. Het bekendste uitkijkpunt op Fraser. Heel mooi uitzicht over de 75 mile beach (wat een rare naam is, want hij is maar 60 mijl). Helaas geen haaien en roggen gezien (volgens Alex zitten die daar veel).

En toen was het alweer de laatste avond op Fraser. Met de hele groep lekker gebarbecued en een klein strandfeestje gehouden. Ik denk dat ik nog nooit zoveel sterren heb gezien!

Oh en we kwamen een slang tegen (toch nog een beetje wildlife). Hij leek nogal klein en onschuldig (waarschijnlijk een jonge slang), maar na wat uitzoekwerk bleek het een king brown snake... Is maar een klein beetje giftig...

Na onze nachtelijke avonturen kwamen we bij de laatste dag. We gingen naar Lake McKenzie. Wauw wat een fantastisch meer. Ontzettend blauw en helder. Je kon makkelijk 2 meter in de diepte kijken.

Het laatste stuk terugrijden werd mij toegewezen. Blijkbaar hed ik het minst last van een kater... Dit bleek geen eenvoudige rit. Het werd vloed en er bleef niet zoveel strand over om op te rijden. De bedoeling is dat je de auto voor je volgt, maar de kerel voor mij bakte er zo weinig van dat ik onmogelijk rustig kon rijden. Zowaar zonder ongelukken (ja ik kan het ook zonder) de laatste 2 uur rijden voor elkaar gekregen. Eenmaal weer in het hostel even een uurtje niks gedaan voordat we met de groep een wandeling naar Carlo Sandblow maakten om de zonsondergang tegemoet te zien. Met als belangrijke extra: een heerlijk koud biertje.

Toch wel heel erg leuk dat je zo snel een leuke groep vrienden bij elkaar hebt. Nu had iedereen weer zijn eigen plannen, maar wie weet kom ik ze nog eens tegen.

Na Rainbow Beach ging ik naar Agnes Water (ook wel 1770). Gelukkig reden de bussen weer!

Agnes Water was heerlijk. Ontzettend relaxed en er was een surfcompetitie bezig waar ik nog van heb kunnen genieten!

Agnes Water is wel de laatste plek aan de Oostkust waar je kan surfen, dus moest ik toch maar geloven aan een surfles. (Die was daar echt ontzettend goedkoop! $17 voor 3 uur)

Het blijkt dat surfen veel moeilijker is dan het lijkt, maar ik ben blij het toch geprobeerd te hebben. Misschien doe ik nog wel een keer een surfcamp om het echt wat beter te leren.

Helaas moest ik weer weg uit Agnes Water, ik had willen blijven maar mijn volgende hostel was al geboekt...

En nu ben ik dan in Airlie Beach! Na een nachtbus (10 uur rijden) was ik om 7 uur sochtends in Airlie. En even voor een besef van tijd, dit was op maandag 2 maart.

Het hostel waar ik nu in verblijf is heel prettig! Rustige kamers, niet al te veel mensen en heerlijke hangmatten voor de deur. Dus daar heb ik dan ook de hele dag in gelegen.

Vandaag is het dan 3 maart. Heel gek dat ik al weer ruim een maand op pad ben... De rest van deze week zit ik nog in Airlie zodat ik maandag mijn Whitsundays trip kan gaan doen (dit is 2 dagen zeilen tussen tropische eilanden).

Airlie Beach is verder niet echt een aanrader... Vooral omdat het hier echt veel te warm is en je nergens goed kan afkoelen. Er is een Lagoon, maar dat is meer een warm bad. En in de zee mag je niet zwemmen vanwege de kwallen die dodelijk zijn (alle dieren zijn hier op een of andere manier gevaarlijk). Er is wel een zwembad bij het hostel, maar die is zo smerig dat ik liever een douche neem.

Na de Whitsundays ga ik nog wat verder naar het noorden op zoek naar werk (mijn geld raakt toch wat sneller op dan ik verwacht...

Zo nu weet iedereen weer ongeveer wat ik allemaal voor avonturen heb meegemaakt en wat de plannen zijn.

Hopelijk is het het lezen waard en wil nu iedereen ook naar Australie.

G'day mate en no worries

P.s. foto's komen later, zijn er zoveel dat ik ze eerst moet uitzoeken.

All by myself...

Lekker dramatische titel. Maar het moment is wel degelijk aangebroken. Ik reis nu echt alleen.

De vorige keer was ik gebleven bij Coogee Beach. Ondertussen ben ik al weer een paar avonturen verder.

Op woensdag 4 februari vertrok ik vanuit Coogee samen met Claire naar hartje Sydney om de Greyhound bus te pakken. Wat een doffe ellende. Althans, de busreis was niet al te best. We hadden de nachtbus naar Byron Bay. 13 uur lang zittend proberen te slapen. Niet echt een groot succes. Vooral omdat de chauffeur willekeurig stopte en het eerst te heet en toen te koud in de bus was.

Eenmaal in Byron Bay was ik blij verrast met het hostel. Vooral omdat er een degelijke keuken in zat met alles wat je nodig hebt.

Byron Bay is wel een beetje een hippiedorp. Een hoop alternatieve lui die lekker rustig aan doen en vooral doen waar ze zelf zin in hebben.

Ik ben 4 dagen in Byron Bay geweest. Vooral vakantie gevierd. Op het strand liggen, avondje stappen, boekje lezen (omdat het regende). Het hoogtepunt van Byron was de wandeling naar de vuurtoren. Prachtige wandeling langs de kust (wel langer dan verwacht) en mooi uitzicht met zonsondergang!

En toen werd het maandag 9 februari. Deze dag begon het avontuur echt. Ik vertrok nog wel samen met Claire, maar ik stapte eerder uit. Na een emotioneel afscheid (het laatste wat Claire riep: laat je gewoon je afval in de bus achter?) was ik in Surfers Paradise.

Surfers Paradise klinkt iets mooier dan dat het is. Maar dat kwam misschien ook wel doordat het regende. Mijn hostel was prima (all you can eat BBQ en pizza voor $5) en ik kwam zowaar 2 bekenden tegen. Iris (een Nederlandse meid die ik Sydney had ontmoet) en Danny (een echte Brit uit Liverpool, ook in Sydney ontmoet). Zo was het wel makkelijk om een beetje slap te lullen.

Ik ben totaal 2 nachten in Surfers Paradise geweest. Waarvan 1 ook echt gestapt werd (dit is ongeveer het leukste wat je daar kunt doen). Deze stapavond was echt hilarisch. Ik was namelijk op stap met een Brits getrouwd homo stel. Lang geleden dat ik zo hard gelachen heb. Gekke dansmoves en meebrullen met alle nummers die we kenden. Heerlijk.

De volgende dag lekker uitgeslapen en beetje rondgestruind door Surfers Paradise. Niet zo heel veel boeiends verder. Een paar nieuwe vrienden gemaakt waar ik de volgende ochtend weer afscheid van nam.

En nu zit ik dan in Brisbane!
Nog niet zoveel van de stad gezien. Toen ik aankwam was ik moe, nog wel even een drankje gedaan met wat kamergenootjes en op tijd gaan slapen.

Vandaag heb ik een beetje een stomme dag. Ik ben mijn inschrijving voor m'n studie aan het afronden... Heb ik nu dus echt geen zin in. Maargoed, als het klaar is het klaar.

Voor de komende paar dagen ben ik nog in Brisbane. Lekker ontspannen deze stad bekijken. Komende maandag vertrek ik naar Noosa om de 21e naar Fraser Island te gaan.

Mijn planning daarna is nog onbekend. Lekker dag voor dag leven. Dat bevalt me wel.

Als er overigens specifieke vragen zijn kan je me altijd even mailen :) Kan ik ook eens wat lezen in plaats van schrijven.

Tot de volgende blog!

Australia Day tot Blue Mountains

Daar ben ik weer! Het voelt alsof ik al 3 weken weg ben dus het is even rustig zitten en bedenken wat ik precies allemaal gedaan heb.

Gelukkig is er maar een weekje voorbij gegaan dus kan ik het allemaal wel vertellen.

Ik ga even verder waar ik was gebleven. Ik ging Australia Day vieren!

Nou dat was me toch wel een kleine tegenvaller... Helemaal in de stemming om een soort Koningsdag te vieren (als in overal fesstjes en gezelligheid), maar het was ten eerste kutweer (ja het kan hier ook regenen) en er gebeurde niks.
We hebben de hele dag (lees: van 12 tot 4 smiddags) rondgelopen door de stad in de hoop op een feestje. Niet gevonden. Dus hebben we zelf maar wat biertjes gekocht en zijn in het hostel gaan zitten. En daar was het echt heel gezellig! Allemaal verschillende mensen gesproken, biertjes gedronken en wat gegeten. Uitendelijk met een hele groep willekeurige mensen naar Darling Harbour gegaan om vuurwerk te kijken (we waren te laat dus maar een klein stukje gezien). Daarna Sydney onveilig gemaakt (lees: aan de bar van het hostel gehangen tot een uur of 12). Al met al wel een prima dag dus.

Dinsdag sla ik over, nee niet omdat ik brak was. Het was een saaie dag met alleen maar bankzaken en dergelijke regel dingen.

Woensdag moesten we (Claire, Josephine, Jacqueline en ik (zonder Anke dus)) uitchecken in het hostel waar we zaten, en op naar het nieuwe hostel!

Wauw wat ben ik blij met ons nieuwe hostel. Aan het strand (Coogee Beach), relaxte sfeer en uit het centrum zodat het echt als vakantie voelt. De eerste dag regende het nog, dus hebben we op de kamer gehangen en een klein rondje gelopen.
Het is wel wat je van een hostel verwacht. Bijna geen messen om te snijden, pannen met kromme bodems en een plakkerige vloer. Lekker studentikoos.

Donderdag. We gingen van Coogee Beach naar Bondi Beach lopen. Fantastisch weer, wel stevige wind. Lekker langs het strand en kliffen wandelen van strandje naar strandje. Bondi Beach hebben we niet gehaald, halverwege bleven bij Bronte Beach hangen. Klein strandje met weinig mensen en rustige zee. Op en top genieten.

Na deze strand dag had ik even een dagje voor mezelf (zonder vrouwen). Lekker door Sydney heen gesjouwd en gekke plekjes ontdekt (victoria street was erg leuk!). Savonds de eerste BBQ!! Dat kan ik natuurlijk niet overslaan.

Leuke opmerking tussendoor: ik blijk de beste chef te zijn. Tot nu toe heb ik elk maaltje gekookt (tenzij we uit eten gingen). Het wordt in ieder geval gewaardeerd na een dag strand hangen ;)

Zaterdag.
Eindelijk het Opera House gezien! Duurde maar een week om de grootste hihglight van Sydney te zien...
Maar wat een mooi gebouw zeg! En de haven daar is ook ontzettend leuk en gezellig.
Vanuit Sydney Harbour zijn we met de boot naar Manly gegaan. Echt een ontzettend mooi gedeelte van Sydney. Mocht ik ooit in Sydney gaan wonen dan wil ik daar heen. Mooie strandjes, veel surfers en veel groen.
Het was wel ontzettend heet deze dag, dus een beetje verbrand. Maar dat neem ik voor lief, wordt vanzelf bruin.

Tot slot de zondag. Naar de Blue Mountains met Jacqueline, Anke en Josephine (Claire had haar dagje op zichzelf). 2 uurtjes in de trein naar Katoomba en dan heel veel rondlopen. (De 4e dag op rij dat ik veel liep, ik kom afgetraind terug als ik zo door ga).

De Blue Mountains zijn echt fantastisch, mooie regenwoud gedeeltjes en allemaal trappen over mooie stukken berg. (Zie de foto's). Een hele dag lopen was wel vermoeiend dus de terugreis zijn we een beetje in slaap gevallen in de trein.

Ik zal nu nog even snel vertellen wat mijn plannen vanaf nu zijn.

Tot en met woensdag ben ik in het hostel bij Coogee Beach. Woensdag ga ik de oostkust omhoog helemaal naar het uiterste noorden (Darwin). Waar ik precies allemaal langs kom weet ik nog niet, maar het doel is om in een week of 3 naar Darwin te reizen en daar dan te gaan werken.

Helaas valt de groep nu wel langzaam uit elkaar omdat iedereen zijn eigen plannen heeft.
Josephine is vandaag (maandag) vertrokken naar Nieuw Zeeland voor 1,5 week. Woensdag vertrekken Anke en Jacqueline naar Kangaroo Island om te gaan werken. En Claire gaat ook de oostkust omhoog, nog even kijken of we een gedeelte samen reizen of niet.

Dat was het voor nu. Mijn handen zijn moe van het typen en ik ga mijn busreis nu boeken.

Veel liefs uit Australie en tot snel!

Een avontuur zoals het hoort te beginnen

Daar is ie dan! De eerste blog :)
Er is al weer van alles gebeurd, maar ik zal maar gewoon bij het begin beginnen.

Dag 1 en 2

Het begon natuurlijk allemaal op Schiphol. Ik was er klaar voor, nog een beetje emotioneel afscheid (vooral voor mijn medereizigers, 5 vrouwen...) en op naar het eerste vliegtuig richting Dubai!

Even tussendoor de namen van mijn medereizegers zodat jullie de draad niet kwijtraken. Ik stapte het vliegtuig in met: Jacqueline, Josephine, Claire, Nicky en Anke. Ja echt 5 vrouwen dus.

Maar dat dus even tussendoor. De vlucht naar Dubai was fantastisch! Ik had 3 stoelen voor mezelf in een A380. Voor wie niet weet wat dat is, het is een heeeeel groot en redelijk luxe vliegtuig. Van Dubai heb ik niet zo veel gezien. Beter gezegd, ik heb het vliegveld gezien en meer niet.

Vanuit Dubai vlogen we door naar Singapore. Deze vlucht was iets minder aangenaam, wel een groot vliegtuig maar goed vol. Ik zat naast een engels stel en dat was best gezellig. Kreeg nog een compliment: ze dachten dat ik Amerikaan was (nog steeds een beetje gemengde gevoelens bij dit compliment...)

En toen hadden we Singapore bereikt! De eerste reactie toen we de bagagehal uitliepen: heet! Man wat een verschil. Met 2-3 graden vertrekken en uitstappen in een tropische klamme zweterige 27 graden.

Bij het vliegveld werden we netjes opgepikt en naar het hotel gebracht. Prima hotel! Zwembadje, gratis ontbijt en op loopafstand van een groot winkelcentrum.

We waren natuurlijik redelijk moe allemaal, maar hebben het toch tot 10 uur (plaatselijke tijd) weten vol te houden. Helaas was bijslapen niet echt een optie, om 7 uur moesten we er al weer uit...

Na een lekker ontbijtje werden we opgehaald om vervolgens een citytour te krijgen. Binnen 3,5 uur veel van Singapore gezien (vooral highlights), maar eigenlijk ook veel te weinig. Ga graag nog eens terug om te bekijken wat ik zelf wil.

Weer even een intermezzo over de dames. Ze zijn echt ontzettend gezellig en we hebben een hoop lol, maar het blijven vrouwen... Gesprekken als "wat voor shirt doe jij aan?" en "moet een man wel of geen borsthaar hebben?" kijk ik ondertussen niet meer van op. Ik blijf gewoon stil in een hoekje zitten en maak zo nu en dan een flauwe grap, ik red me wel ;)

Dag 3

De vlucht vanuit Singapore naar Melbourne, dat was me er eentje... Het begon bij het inchecken. De balieman zegt het volgende: your flight is overbooked. Fuck, daar gaat je vliegtuig.
Nouja dat leek heel even zo. Maar we konden toch gewoon inchecken en in een overvol vliegtuig instappen.

De balieman had alleen wel een of ander verhaal over dat we onze bagage niet konden doorlabelen naar Sydney ofzoiets... (dit zorgde voor een hoop stress bij de vrouwen) Maargoed, ik was allang blij dat we naar Melbourne konden.

Dus in een druk vliegtuig, lekker krap naast een oud vrouwetje en een stel met een baby. Wonder boven wonder heb ik toch 3 uur slaap (op een vlucht van 7,5 uur) weten te pakken.

Verder niet echt een bijzondere vlucht, maar nu komt het. Het overstappen van Melbourne naar Sydney. Even simpel samengevat: dat kon niet.

De eerste realisatie was de vervelendste. We hadden maar 1 uur om over te stappen naar het volgende vliegtuig.

Nu had ik al door toen we het vliegtuig uitstapten: dit gaan we waarschijnlijk niet halen, maar de rest was helemaal in de war en verontwaardigd. Dit ook door een jetlag en het bekende zwak, ziek en misselijk.

Vervolgens blijkt dat als je in Australie aankomt (maakt niet uit waar) eerst door alle controles heen moet. Dit alleen duurde al 1,5 uur. 3x raden, we hadden onze vlucht gemist.

Vervolgens moesten we ook nog onze bagage ophalen en opnieuw inchecken voor een vlucht naar Sydney. Nou deden ze daar heel makkelijk over en zaten we in plaats van 10:30 om 12:00 uur in het vliegtuig.

Het laatste stukje! Dat ging echt onzettend snel, maar 1,5 uur. Op het vliegveld moesten we (helaas) afscheid nemen van Nicky, want die vloog nog door naar Auckland, Nieuw-Zeeland.

Nu nog met zn 5en stapten we het vliegveld uit en waren meteen weer helemaal gelukkig. Zon, 27 graden en allemaal mooie nieuwe dingen te zien.

We worden keurig netjes bij ons hostel afgezet (nog nooit zon luxe hostel meegemaakt) en we besloten nog even naar de haven (Darling Harbour) te wandelen voordat we om 10 uur ons bedje inkropen.

Dag 4

Op zaterdagochtend, gisteren dus, hadden we introductie over hoe het allemaal een beetje werkt hier. Voor jullie niet zo interessant, maar het was nuttig en ik moet hier en daar nog wat dingen regelen.

We hadden besloten om de smiddags lekker bij een zwembad te hangen en te proberen een kleurtje te krijgen. Dus dat hebben we ook gedaan.

Vervolgens zijn we savonds uit eten geweest met z'n allen en onze 2 Deense roommates. Dit was erg gezellig en het werd alleen maar gezelliger. Ik zal jullie de details besparen, maar we zijn lekker de stad in gegaan en lagen er om 2 uur in. Lijkt niet laat, maar het stappen begint hier rond 10 uur al. Al met al een goede eerste dag Sydney dus!

Vandaag (het is hier zondagochtend 11 uur) gaan we naar Bondai Beach. Voor nog meer kleur en het eerste strand! Vanavond doen we niet zo veel, want morgen is het Australia Day! Dat wordt Koningsdag maar dan op z'n Australisch.

Het avontuur is goed begonnen en ik krijg er steeds meer zin in! Helaas is mijn internet nu even op, maar de foto's volgen!

Zoals ze hier zeggen "No worries!" en tot de volgende blog!

De voorbereiding

Ja het is zover. Morgen vlieg ik naar het verre Australië!

Alles is geregeld. Vliegticket, slaapplaats voor de eerste paar dagen, reisstekker gescoord. Helemaal super dus! Maar nu nog dat ellendige inpakken... Het is niet dat ik te veel meeneem (eerder te weinig), maar ik weet gewoon niet wat ik waar in moet stoppen. Sokken bovenin of onderin? Wel of geen tandpasta in mn handbagage.

Wat mij betreft prop ik alles in die tas en dan zie ik het wel, maarja het is toch ook wel weer handig... Om een lang verhaal kort te maken: de spanning stijgt en ik ga onnozele dingen doen (zoals aan mn blog beginnen) omdat ik even wil ontspannen.

Het moment is daar. De tas is gepakt, alle papieren geprint en het avontuur gaat beginnen!
Morgen stap ik op, vlieg ik weg en ben even helemaal lekker weg.

Nu is dit verhaal natuurlijk vrij saai, maar vanaf de volgende blog beloof ik dat er een goed verhaal in zit.

Tot de volgende blog en (voor nu nog) groetjes uit Oosterbeek.